Ανοίξτε τις φυλακές. Δε μας χωράνε όλους μέσα.

Κι'εκεί που είχα αποφασίσει να επιστρέψω στο θρόνο μου και στις εξουσίες μου ήσυχα κι'ήρεμα, όσο μπορεί ένας Αυτοκράτορας όπως του λόγου μου, και είχα και ποστ για 'Καλή Χρονιά' στο μυαλό (θ'ακολουθήσει, δεν το γλυτώνετε), νά'σου και με προλαβαίνουν οι εξελίξεις. Ελλάδα ή Κύπρο οι εξελίξεις μ'ενδιαφέρουν,  όπως πρέπει να σας ενδιαφέρουν. Κι'όχι μόνο λόγω ούνα φάτσα ούνα ράτσα ή τα ίδια σκατά είμαστε, αλλά επειδή απλά είμαστε το ίδιο σκατά Έλληνες, προσβάλλοντας αρκετές φορές το όνομά μας που βάφτηκε γαλανόλευκο απ'το πορφυρό χρώμα των αγώνων του Έθνους υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Μέγας σάλος στο 'σωφρονιστικό' ίδρυμα και στην κοινωνία απ'τις σωρηδόν αυτοκτονίες καταδίκων ή υποδίκων (5 τους τελευταίους μήνες, μεταξύ των οποίων κι'ένας που κρεμμάστηκε απ'τα κορδόνια των παπουτσιών του και να μην πιστέψω πως σε 3 μέρες δεν θα πέθαινε από ασιτεία όταν τα κορδόνια του άντεξαν το βάρος του) και τους 'αποτρόπαιους' όπως τους χαρακτηρίζουν οι 'δημοσιογράφοι' (μελλοντικοί συνάδελφοι πιθανόν) βιασμούς κρατουμένων (ανδρών από άντρες εννοείτε), λες κι'υπάρχει βιασμός που αν δεν εμπίπτει στα σεξουαλικά φετίχ μιας μαζοχίστριας και τις ορέξεις του/των συντρόφου/ων της τη δεδομένη στιγμή δεν είναι αποτρόπαιος (άσχετα με το ότι λίγη 'βία' περιλαμβάνεται στο άγριο κι'αχαλίνωτο σεξ που λατρεύουν αρκετές για να μην πω οι πλείστες γυναίκες). Κι'έρχομαι εγώ, ο μαύρος κι'άραχνος, ο αρνητικός, καταθλιπτικός κι'όλα τα συναφή επίθετα στολισμένος να 'δω' διαφορετικά το θέμα όπως πάντα σχεδόν.

Αυτοκτόνησε λοιπόν τα ξημερώματα ένας κατάδικος, Ρουμάνος, που είχε καταδικαστεί το 2010 για βιασμό με ποινή 12 χρόνια. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πως τα χρόνια στη φυλακή είναι πιο μικρά, έχουν δηλαδή 9 μήνες, (το ξέρω από συγγενείς μου που έκαναν φυλακή και παρεπιπτόντως βγήκαν χειρότεροι, άσε που προβλέπεται σύντομα ν'ακολουθήσουν κι'άλλοι) αυτό σημαίνει πως θα εξέτειε 9 χρόνια. Και με κάτι χάρες απ'τους προέδρους, γιορτές κλπ, θα ήταν μόνο 6 χρόνια περίπου (με πρόχειρους υπολογισμούς). Και όλα αυτά για να συνετιστεί, να αλλάξει, να γίνει καλύτερος άνθρωπος και να μην το ξανακάνει. Κι'αφού επιβαρυνθούμε εμείς οι φορολογούμενοι με τα έξοδα διαβίωσής του και διαπαιδαγώγησής του για 6 και χρόνια μέχρι να τον κάνουμε καλύτερο άνθρωπο, μόλις αποφυλακιζόταν θα τον απελαύναμε (γι'αυτό το 'Ρουμάνος') γιατί δεν θα έχει πλέον λευκό ποινικό μητρώο, άσχετα με το ότι θα έχει γίνει καλύτερος άνθρωπος, αφού του το λεκιάσαμε εμείς που τον καταδικάσαμε σε δωρεάν διαπαιδαγώγηση και ανάπτυξη χαρακτήρα και προσωπικότητας (είναι κάτι τέτοια που ακούνε και βλέπουν οι υποτιθέμενοι άθεοι και λένε πως δεν πιστεύουν στο Θεό, διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει θεός τόσο ηλίθιος όσο εμείς, αφού είμαστε κατ'εικόνα του, χωρίς να λαμβάνουν υπ'όψιν πως η ελεύθερη βούλησή μας μας έχει ασχημίσει τόσο πολύ που δεν Του μοιάζουμε καθόλου πλέον).

Τώρα πώς μπορεί να αναμορφωθεί κάποιος όταν καταδικάζεται με ποινή, τιμωρείται, και όχι κερδίζει μια δωρεάν διαπαιδαγώγηση σ'ένα εκπαιδευτήριο ή παιδαγωγικό ινστιτούτο, ή έστω κρίνεται αναγκαία η ταχεία ή μή διαπαιδαγώγησή του για να αλλάξει τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς απέναντι στον ίδιο, στην κοινωνία και στους συνανθρώπους του, ακόμη δεν κατάλαβα. Όπως ποτέ δεν είχα καταλάβει πώς θα γινόμουνα φρόνιμος με το να με βάζει τιμωρία η δασκάλα σε μια γωνιά να βλέπω τον τοίχο για μια διδακτική περίοδο (ποτέ δε φρονίμεψα, όπως ποτέ δεν έπαψα να κάνω το δικό μου, ακόμα κι'όταν τιμωρούμουν κατά συρροή, για να μην πω ειδικά όταν τιμωρούμουν, για το ίδιο παράπτωμα, ακόμα κι'απ'τους γονείς μου).

Σίγουρα ο νομοθέτης δεν είχε αυτό στο μυαλό του. Αντίθετα, πιστεύω πως όταν έκανε τους νόμους, για προστασία των αδυνάτων και για εύρυθμη λειτουργεία της κοινωνίας, στο μυαλό του είχε τη δική του αδυναμία, το δικό του συμφέρον και τη δική του προστασία (λεφτά, περιουσία, ζωή, οικογένεια). Και σκέφτηκε να βάλει τις τιμωρίες όχι για να σωφρονιστεί ο εγκληματίας αλλά για να φοβηθούν οι υπόλοιποι. Ούτε καν για να προλάβει τον εγκληματία απ'το να διαπράξει το έγκλημα γιατί απλά κανείς δε φοβάται κάτι που δεν πιστεύει ότι θα συμβεί. Αλλά ακόμα κι'εδώ απότυχε. Απ'τη μια επειδή οι πλείστοι δεν έχουν την ικανότητα να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος των συνεπειών των πράξεών τους κι'απ'την άλλη επειδή οι υπόλοιποι απλά δε δίνουν σημασία στην τιμωρία που θα υποστούν. Εκείνο που προέχει είναι το πάθος που τους τυφλώνει για το έγκλημα που θα κάνουν. Ειδικά αν είναι και διανοητικά ή ψυχικά ανάπηροι ή ασθενείς και δεν αντιλαβάνονται καν πως αυτό που θα κάνουν είναι λάθος κι'έγκλημα κι'όχι κάτι φυσιολογικό (όπως για παράδειγμα, και το λέω συχνά, αυτό που συμβαίνει με τους παιδεραστές, ενώ αν συμβεί το ίδιο από ένα παιδί 14χρονο προς άλλο 14χρονο οι συνέπειες δεν είναι οι ίδιες και κακώς δεν είναι). Και σίγουρα, ο πιο σημαντικός ίσως λόγος που ο νομοθέτης επέβαλε τις ποινές στους παραβαίνοντες τους νόμους του, είναι η υποτιθέμενη απονομή δικαιοσύνης στο θύμα, ή πιο απλά και ουσιαστικά η απονομή ικανοποίησης στο θύμα ή τους δικούς τους μιας εκδίκησης που δε μπορούν να πάρουν οι ίδιοι, είτε επειδή φοβούνται το νόμο είτε επειδή είναι αδύναμοι.

Το χειρότερο όμως απ'όλα δεν είναι οι αυτοκτονίες ή τα εγκλήματα των φυλακισμένων κατά των άλλων φυλακισμένων. Είναι η αντιμετώπιση που τυγχάνουν απ'τους δημοσιογράφους, τους ειδικούς και τον κόσμο. Όπως η επίτροπος διοικήσεως. Εντάξει, τη δουλειά της κάνει η γυναίκα (αν και επιμένω πως η δουλειά της γυναίκας είναι η οικογένεια και γι'αυτό οι κοινωνία πάει χάλια, επειδή οι γυναίκες δεν κάνουν τη δουλειά τους σωστά ή και καθόλου). Όμως σκέψου την ώρα που τον υπερασπίζεται και αγωνίζεται για την απονομή δικαιοσύνης προς το άτομό του έστω και μεταθάνατον, τι συναισθήματα ξυπνά στο θύμα του. Ένα θύμα που μπορεί να μην ήταν το πρώτο και μόνο, αλλά απλά να ήταν το τελευταίο από μερικά ή πολλά στο παρελθόν, απλά επειδή στοιχειωθετήθηκε υπόθεση εναντίον του και συνελήφθη. Και το κυριότερο, διερωτούμαι αν ήταν την ίδια που είχε βιάσει ή την κόρη της ή κάποιο συγγενή της πώς θα αντιδρούσε. Εύχομαι να αντιδρούσε το ίδιο, σαν σωστός άνθρωπος και καλός χριστιανός. Πραγματικά το εύχομαι.

Συμπέρασμα? Κάποιος θά'λεγε πως το σωφρονιστικό μας σύστημα απέτυχε. Όπως απέτυχε και το τραπεζικό μας, και το πολιτικό μας, και το οικονομικό μας, και το κυκλοφοριακό μας, και το υγειονομικό μας και το γαστρεντερικό μας και το αναπαραγωγικό μας, και το εκπαιδευτικό μας και το κοινωνικό μας. Γιατί ότι συμβαίνει στις φυλακές και το μαθαίνουμε για να γεμίσουμε τα δελτία ειδήσεων και να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα κάποιων, όπως και το να δικαιολογήσουν τους μισθούς τους κάποιοι, συμβαίνει το ίδιο και στη δημόσια υπηρεσία, και στις τράπεζες, και στα σχολεία, και στα νοσοκομεία και στις οικογένειες και στην ίδια την κοινωνία, κάποτε ακριβώς το ίδιο με τον ίδιο τρόπο (σωματικοί βιασμοί λόγω κατάχρησης εξουσίας, ωθήσεις σε αυτοκτονίες από πιέσεις του εργασιακού ή οικογενειακού περιβάλλοντος κλπ) είτε με διαφορετικό τρόπο και μέσο με τα ίδια αποτελέσματα. Αλήθεια, γιατί δεν ακούμε απ'τα δελτία ειδήσεων όλους αυτούς που αυτοκτονούν κάθε μέρα, είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων, είτε συναισθηματικών, είτε ψυχικών, είτε διανοητικών, είτε άλλων προβλημάτων υγείας? Τους τελευταίους μήνες αυτοκτόνησαν 5 άτομα στις φυλακές και ένας νομίζω στην Εθνική Φρουρά. Πόσοι άλλοι αυτούς τους μήνες? Πόσες καταγγελίες για βιασμούς έγιναν που ποτέ δεν προχώρησαν επειδή δεν στοιχειωθετήτο υπόθεση κατά του βιαστή επειδή το θύμα αρνείτο να καταθέσει ενόρκως, ειδικά επειδή ήξερε πως όσα χρόνια κι'αν καταδικαστεί, και γνωστούς έχει που θά'ναι απ'έξω, και ο ίδιος θα βγει κάποτε και θά'ναι χειρότερα?

Έχουμε αποτύχει σ'όλα. Καλώ τους ειδικούς, κι'ειδικά τους πολιτικούς, να βρουν ποιος φταίει και να του ζητήσουν να παρετηθεί αναλαμβάνοντας τις ευθύνες. Ναι εντάξει, ξέρω. Αν δεν θα φταίει ο νύν ή ο τέως πρόεδρος, επειδή ο αρχιεπίσκοπος ποτέ δεν φταίει, θα πουν ομόφωνα για πρώτη φορά ίσως πως φταίει ο Θεός και να παραιτηθεί. Ελπίζω να μην το κάνει ούτε γι'αστείο, ούτε για μια στιγμή. Αρκετά τραβούμε μ'όλους αυτούς.