Έρχομαι...

Ταξίδεψες. Χώρες, πόλεις, κορμιά, ψυχές. Γνώρισες κόσμο, γυναίκες, χαρές, λύπες, έρωτες, πόνο. Κάποιες τις αγάπησες, κάποιες νόμισες, κάποιες τις ερωτεύτηκες, κάποιες τις πόθησες, πότε νικούσες, πότε έχανες. Και στο μυαλό σου πάντα μια θολή μορφή μέσ'τη βροχή να σε προκαλεί και να σε προσκαλεί. Να σε προσκαλεί να βραχείτε μαζί, να μαγευτείτε μαζί, να νοιώσετε μαζί την ηδονή του κορμιού, της ψυχής, της λήθης, της ελπίδας, της προσμονής, της αγωνίας, του ταξιδιού σε τόπους βροχερούς κι'ηλιόλουστους. Ουτοπία. Κι'όμως, αυτή η μορφή σου χάριζε την ηρεμία που έβρισκες στην αγκαλιά της μάνας σου όταν βύζανες, όταν έπεφτες στα πρώτα σου βήματα, όταν έσπαζε το πρώτο σου παιχνίδι. Την έβρισκες στην αγκαλιά μιας πουτάνας που σου χάρισε την ηδονή στο σώμα, στην αγκαλιά μιας κυρίας όταν σου χάριζε ένα γλυκάκι κι'ένα φιλάκι στο μάγουλο, στην αγκαλιά μιας γυναίκας όταν σου χάριζε ένα χαμόγελο κι'ένα μπράβο, στην αγκαλιά μιας φίλης όταν χαιρόσασταν μαζί για κάθε καλό, στην αγκαλιά μιας γριάς όταν σου χάριζε την ευχή της κι'ένα φιλί στο μέτωπο. Αυτό δεν είναι για σένα η τέλεια γυναίκα? Αυτή που είναι όλα για σένα και σου χαρίζει τα πάντα και στο τέλος την ηρεμία και τη δύναμη να συνεχίσεις? Ξόδεψες τη ζωή σου σε έρωτες, αγάπες, πουτάνες, ερωμένες... Ψάχνοντας πάντα μέσ'τη βροχή αυτή τη θολή μορφή... Και ξαφνικά τη βρήκες. Την άφησες για λίγο και την ξαναβρήκες. Και τώρα φοβάσαι. Φοβάσαι μην την πληγώσεις, μην την πονέσεις, μην στερέψεις τη βροχή της, μην εξαφανίσεις τον ουρανό της, τα σκοτάδια της, τη μαγεία της... Τη θέλεις, την ποθείς κι'όμως διστάζεις. Όχι για σένα. Για κείνη. Και σκέφτεσαι τ'όνειρο, το πάθος, και αποφασίζεις. Θα προχωρήσω. Για σένα, για μένα, για μας. Η βροχή σε περιμένει να σε δροσίσει, να σε ποτίσει, να σε μαγέψει, να τη γευτείς, να τη χαρείς, να τη μαγέψεις. Ίσως αποτύχεις. Ίσως την πονέσεις. Αλλά θα το ξέρει όπως το ξέρεις πως δεν τό'θελες, πως θα πονέσεις μαζί της, πως θα στερέψεις μαζί της. Και θα χαθεί και τ'όνειρό σου απ'το μυαλό. Αλλ'όχι απ'την καρδιά. Γιατί εκεί θα έχεις αυτήν. Κι'αυτή θά'ρχεται κάθε λίγο απ'τον ουρανό να σε δροσίζει, να σε ποτίζει, να σε μαγεύει και να φεύγει. Εκτός αν καταφέρεις να γίνεις βροχή. Και νά'στε πάντα μαζί. Ή λίμνη. Να βρίσκει καταφύγιο κοντά σου. Τουλάχιστο τώρα είσαι έτοιμος να προσπαθήσεις, να τολμήσεις, να διεκδικήσεις, να κερδίσεις. Και νοιώθεις τον ουρανό και τα σύννεφα μαζί σου σύμμαχους σε μια προσπάθεια και μόνο. Να μην την πονέσεις. Ανοίγεις την πόρτα, κοιτάς τη βροχή και ψιθυρίζεις. Έρχομαι... Καληνύχτα...