Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 2 Αυγούστου 2020

Αιώνια καρναβάλια



Θυμάμαι παλιά που εμείς τα βρώμικα μυαλά παρακολουθούσαμε τις γυναίκες πότε θα σκύψουν να φανεί λίγο στήθος ή αν ήταν βαθύ το ντεκολτέ ακόμα περισσότερο απ'το λίγο, ή πότε θα φυσήξει δυνατός άνεμος να σηκώσει τ'αεράτα κοντά τους φουστανάκια να δούμε κανά βρακάκι. Μετά που όλα αυτά τα βλέπαμε έτσι κι'αλλοιώς αφού οι πλείστες τα έδειχναν απροκάλυπτα, προσπαθούσαμε να μαντέψουμε αν τελικά φορούσαν στριγκ (για σουτιέν ήταν πιο εύκολο το πόρισμα) ή ήταν ολοτσίτσιδες από κάτω. Και απ'όλα αυτά, που κακά τα ψέματα μας έριξαν την λίμπιντο αφού αυτή διεγείρεται ταυτόχρονα με την διέγερση της φαντασίας) ξαφνικά επιστρέψαμε ακόμα πιο πίσω, που περιμένουμε να φταρνιστεί κάποια ή έστω να έχει φαγούρα στην μύτη και να πρέπει να κατεβάσει την μάσκα της για να διεγερθούμε (αφού τα υπόλοιπα πλέον τα έχουμε είτε φως φανάρι, είτε διαγραφόμενα και υποσχόμενα). Ξαφνικά το πρόσωπο, σ'ένα καθημερινό και αιώνιο όπως προβλέπεται καρναβάλι, αποκτά και πάλι αξία! Σκέψου τώρα πόσο ωραία νοιώθουμε όταν βλέπουμε μια γυναίκα να κατεβάζει μπροστά μας την μάσκα της και μας χαμογελά, δηλώνοντας πλέον ξεκάθαρα πως μας γουστάρει. Και μην μου πείτε διαφωνείτε. Δεν δουλεύει το μυαλό αλλά το ένστικτο και η διαίσθηση. Και σ'αυτά είμαι καλύτερος κι'απ'τον μακαρίτη τον Φρόϋντ. :) Καλημέρα μας! Καλά καρναβάλια!!!