Αλητάκι...

Να θυμάσαι. Εγώ, που με κρίνεις, κατακρίνεις και καταδικάζεις, εγώ προσωπικά κι'ο κάθε ένας εγώ, σίγουρα δεν είμαι απ'τους καλύτερους ανθρώπους που έχει αυτός ο κόσμος, ίσως νά'μαι κι'απ'τους χειρότερους, αλλά μάλλον είμαι όλα αυτά που εσύ είτε φοβάσαι να είσαι, είτε δε μπορείς να είσαι, είτε απλά δεν παραδέχεσαι πως είσαι. Και σκέψου πως αν υπάρχει κόλαση, θά'μαστε μαζί. Οπότε σκέψου καλά πριν κάνεις εχθρό σου κάποιον που ποτέ δεν θα μπορείς ν'αποχωριστείς απ'την ζωή σου. Γιατί εγώ θα συνεχίσω νά'μαι αυτός που είμαι, και θα συνεχίσω να γελάω. Κι'ας κλαις για σένα. Καληνύχτα...

Το τελευταίο τσιγάρο...

Νομίζω πως ένας απ'τους λόγους που δεν αποφασίζω να κόψω το κάπνισμα παρά τη ζημιά που μου κάνει, όπως σ'όλους τους καπνιστές, είναι αυτό το τελευταίο τσιγάρο μαζί με την Zero, στο τέλος της μέρας. Κάνοντας απολογισμό της μέρας, των εμπειριών που αποκόμισα, θυμούμενος τις σκηνές που έζησα, τους ανθρώπους που συνάντησα ή συνομίλησα, βλέποντας εμένα τη θέση μου και τη συνεισφορά μου στον κόσμο και στο σύμπαν αυτή τη μέρα που είναι ήδη παρελθόν. Διότι τα πάντα στη ζωή μας είναι παρελθόν. Το παρόν μόνο μια στιγμή και το μετά, το αύριο, ίσως ποτέ δεν υπάρξει. Καλό είναι λοιπόν το παρελθόν που έχουμε φτιάξει και αποθηκεύσει στο σκληρό δίσκο του μυαλού και της ψυχής μας να μας χαρίζει χαμόγελα και ηρεμία. Αν μη τι άλλο, αν το μετά δεν υπάρξει, το τώρα να είναι επιβράβευση του πριν, είτε του πριν πολύ καιρό, είτε του πριν λίγο, είτε του μόλις τώρα. Και αν το μετά δεν υπάρξει, το τέλος του τώρα και του μέχρι τώρα να μας βρει μ'ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, στα μάτια, στην καρδιά... Καληνύχτα...

Διαφορετικά...

Τίποτα δεν χαρίζεται σ'αυτή τη ζωή... Ή κερδίζεται ή δανείζεται. Εμείς χρωστάμε στη ζωή, όχι αυτή... Κι'ο κόσμος ήταν εδώ πριν από μας...

Κάποιος μου είπε σήμερα 'Έπιασες το νόημα της ζωής'. Τι να το κάνω όμως όταν το νόημα της ζωής του καθ'ενός γύρω μου δεν έχει σχέση με το δικό μου και θέλει να επιβάλει το δικό του νόημα? Ίσως γι'αυτό πάμε όπου πάμε. Επειδή ο καθένας μας αντί να πιάσει το νόημα της ζωής ή έστω της δικής του ζωής, πιάνει τη ζωή του άλλου για να στηρίξει τη δική του που δεν έχει νόημα...

Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται. Μόνο να δέχεται. Αν δέχεσαι, ότι δέχεσαι, το δέχεσαι μέχρι εσχάτων. Αν απλά ανέχεσαι, έρχεται στιγμή που σπας επειδή δεν έχεις πλέον αντοχές για να συνεχίσεις ν'ανέχεσαι ή επειδή πλέον δεν σε συμφέρει να ανέχεσαι. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους είναι πως οι πλείστοι είμαστε τόσο εγωιστές που απλώς ανεχόμαστε ενόσω δεν είναι εναντίον μας ή μέχρι να χρειαστεί να γίνει υπέρ μας και δε μπορεί. Κι'αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στις ανθρώπινες σχέσεις, όλως των ειδών. Όχι η διαφορετικότητα αυτή καθ'εαυτή. Το ότι ανεχόμαστε και δεν δεχόμαστε την διαφορετικότητα και ακόμα περισσότερο την ανωτερότητα του άλλου σε σχέση με μας...

 Όλα περνούν και ξανάρχονται. Και τα κακά και τα καλά. Σαν ταινία. Πρόσεχε μόνο το play ποιας ταινίας θα πατήσεις. Γιατί μόνο play έχει. Και θα πρέπει να τη δεις / ζήσεις μέχρι το τέλος...

Όλα είναι αλληλένδετα. Τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο ή αυτόνομο. Γι'αυτό κι'όλα αλληλεπηρεάζονται. Αυτό που λέμε 'αλυσιδωτές αντιδράσεις'. Να τις περιμένεις, ακόμα κι'αν δεν είσαι εσύ που φρόντισες να συμβούν. Πάντα...

Τα μισά πράγματα είναι στο χέρι σου. Στα άλλα μισά μη δώσεις σημασία. Κι'αυτά που είναι υπεράνω σου απλά δέξου τα και προχώρα.

Οι μοίρα των μεγάλων να ζουν πάντα τρομερές στιγμές...

Το πόσα πράγματα μπορούν να σου συμβούν σε μια μέρα που να μπορούν να σε τρελάνουν, να σε σκοτώσουν ή να σε ρίξουν στην φυλακή τα ξέρετε κι'εσείς υποθέτω. Κι'εγώ δυστυχώς είμαι επιρρεπής στα εγκλήματα πάθους. Ήταν ένας απ'τους λόγους που αποφάσισα να φύγω κι'απ'τη δουλειά μου. Εκτός αυτού, ουδέποτε δήλωσα καλό παιδί. Αντίθετα, πάντα δηλώνω αλήτης κι'εγκληματίας, αλλά, παρ'όλο που όλοι λένε πως είμαι ειλικρινής (εκτός απ'τους ψεύτες που λένε ψέματα πως είμαι ψεύτης για να καλύψουν τα δικά τους ψέματα), εντούτοις κανείς δε με πιστεύει. Κακό του κεφαλιού σας.

Εν πάσει περιπτώσει, παρά τα ελαττώματά μου και παρά το κόμπλεξ ανωτερότητας που έχω, ουδέποτε υποτιμώ τον άλλο ή τον κοροϊδεύω ακριβώς επειδή εύκολα μπορεί να είναι καλύτερός μου, εξυπνότερός μου κλπ. Μέχρι να αποδείξει το αντίθετο. Κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά στην Κύπρο, μιας και είμαστε πονηρός και κουτοπόνηρος λαός κι'όχι έξυπνος, κάτι που βόλευε πάρα πολύ τους δούλους κυπρίους να καλοπερνάνε κάτω απ'όλους τους κατακτητές. Δουλοπρέπεια και πονηριά είναι δίδυμες αδελφές, μην πω και σιαμαίες.

Σήμερα λοιπόν θα πήγαινα να υπογράψω στο γραφείο εξευρέσεως εργασίας ή αλλοιώς υπηρεσία απασχόλησης ή πώς το λένε, μιας και όχι μόνο είμαι άνεργος αλλά δε μου βρίσκουν και δουλειά, και μετά να πάω στο συνεργείο να πάρω το άλλο αυτοκίνητο που το πήρα τη Δευτέρα για να φτιάξουν το πίσω τζάμι. Τηλεφωνώ στο συνεργείο και μου λένε 'δεν είναι έτοιμο επειδή είχε πρόβλημα και δεν κολλούσε'. Πάω στην υπηρεσία απασχόλησης και ρωτάω αν μπορώ να δηλώσω τις δουλειές που θά'θελα να μου βρουν. 'Βεβαίως' μου λέει το παιδί και του λέω 'Μ.Μ.Ε. και κατά προτίμηση ραδιόφωνο, μουσικός παραγωγός'. 'Έχεις δίπλωμα ή κάτι που να δικαιολογεί την προτίμησή σου?' με ρωτά. Του λέω πως έχω παρακολουθήσει μαθήματα δημοσιογραφίας και μου έμειναν κάποιες εργασίες για να πάρω το δίπλωμά μου και πως κάνω ερασιτεχνικά εκπομπή σε διαδικτυακό ραδιόφωνο. Όμως δεν είναι αρκετά αυτά μου λέει για να δικαιολογήσουν την επιθυμία μου να δουλέψω κάπου αλλού εκτός από χρηματοοικονομικά ή έστω στατιστικές κι'άλλα συναφή με το τραπεζικό επάγγελμα. Οπότε, αφού μέσα είχε περασμένο κι'ένα Bachelor in Business Administration, μου δήλωσε ακόμα μια δυο κατηγορίες επαγγελμάτων. Κι'ενώ συνέβαιναν αυτά κι'απ'τη μια σκεφτόμουνα πόσο 'εγκλωβισμένος' είναι ένας άτεχνος κι'απ'την άλλη σκεφτόμουνα όλους αυτούς με διπλώματα του Χάρβαρντ που κατάστρεψαν δυο χώρες και τον Ελληνικό λαό, ακούω δίπλα μια περίπτωση ενός αλλοδαπού αραβικής καταγωγής, που επειδή δεν ήξερε ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά ήρθε με διερμηνέα, ο οποίος δήλωνε κουρέας (όχι της Σεβίλλης) και ζήτησε να εγγραφεί σ'αυτήν την υπηρεσία για να του βρουν καλύτερη δουλειά. Ίσως νά'θελε νά'ναι ο αρχικομμωτής του προεδρικού ξέρω γω. Δε μας έφταναν όλοι οι υπόλοιποι που ήρθαν να δουλέψουν και όταν έκλεισαν οι δουλειές αντί να φύγουν ή να τους διώξουμε έμειναν και τους συντηρούμε, έχουμε κι'αυτούς τώρα. Δικαιολογώντας πλήρως την άποψη πως αν είσαι Ελλαδίτης (ή και Κύπριος) και θες να γλυτώσεις απ'τη μιζέρια, πήγαινε στη Συρία, κατάστρεψε όλα τα ταξιδιωτικά σου έγγραφα και έλα στην Ελλάδα πρόσφυγας.

Τελειώνω λοιπόν απ'εδώ και πάω στο συνεργείο για ξαφνικό έλεγχο. Βλέπω το αυτοκίνητο και πράγματι δεν ήταν έτοιμο. Είχε δουλέψει πάνω του. Όμως, ενώ ήθελε 2 μέρες προειδοποίηση πριν το πάρουμε, όπως και έγινε, κι'ενώ όταν το πήραμε μας είπε πως θα είναι έτοιμο ίσως Τετάρτη αλλά σίγουρα Πέμπτη, σήμερα δεν ήταν. Και μου βρήκε δικαιολογίες. 'Καλά', του λέω, 'έχεις φτιάξει τόσα αυτοκίνητα, δεν είναι το πρώτο, κι'όλα τελείωναν σε δυο μέρες, όλα τα προβλήματα στο δικό μου παρουσιάστηκαν?'. Χαμογελούσε και μασούσε τα λόγια του και μου λέει 'αύριο πρωί θά'ναι έτοιμο'. Του λέω 'θά'ρθω μεσημέρι' και μου απαντά 'άρα έχω χρόνο'. Πόσο πιο ηλίθια και πιο πονηρά θα μπορούσε να φερθεί για να μου αποδείξει πως ενώ το πήρα Δευτέρα έβαλε άλλο στη θέση μου κι'άργησε να ξεκινήσει να δουλεύει στο δικό μου? Οπότε τ'απαντώ 'Σ'αυτή τη ζωή κανείς δεν έχει χρόνο. Κανείς και πουθενά'. Οπότε πετάγεται το σαΐνη ο γιος του ή ο υπάλληλός του και λέει του 'μάστρου' 'Γιατί υπόσχεσαι στον άνθρωπο ότι θά'ναι έτοιμο αύριο? Μπορεί να συμβεί κάτι και να μην είναι έτοιμο. Θα του τηλεφωνήσουμε όταν θά'ναι'. Οπότε, μη θέλοντας να βρεθώ στη φυλακή και να μείνει και τ'αυτοκίνητο ατέλειωτο του λέω 'Αύριο θα έρθω να το πάρω. Κι'αν δεν είναι έτοιμο απλά θα το πάρω όπως είναι και θα φύγω'. Με κοίταξε, σοβαρεύτηκε και μου είπε 'Εντάξει'.

Τώρα θα μου πείτε τέτοια περιστατικά συμβαίνουν στον καθένα μας κάθε μέρα και παντού. Και δεν διαφωνώ. Όπως επίσης θα σας πω πως οι πιο πάνω θα παραπονιούνται για παρόμοια περιστατικά σε άλλους και θα προσποιούνται και τους αδικημένους. Αλλά όταν είναι στο DNA ενός λαού, τότε απλά ή κάνεις το ίδιο ή φεύγεις. Καιρός είναι. Το πρόβλημα είναι πως θα πρέπει να κάνω εκπαίδευση αστροναύτη για να μπορέσω πραγματικά να φύγω μακρυά. Αν και αν είναι οι μοίρα μου να ζω πάντα τρομερές στιγμές, μάλλον και οι εξωγήινοι αν υπάρχουν σαν τους Κύπριους και τους Ελλαδίτες θά'ναι. UFO...